Zmywanie polskiej hańby

Ewka Błaszczyk, 11.12.2021

Wciąż brak informacji, czy im się udało. Dużej grupie z wtorku. Milczą. To najprawdopodobniej oznacza kolejną wywózkę, kolejną przemoc wobec skrajnie udręczonych ludzi. Zastanawiam się, czy pan Omar, najsłabszy w grupie, katowany przez białoruskich bandytów przygranicznych, przetrwał. Czy żyje. Czy znów podejmie próbę. Jego oczy mam fotograficznie wypalone w pamięci. Zmęczone oczy starca, który – jak się okazało po sprawdzeniu paszportu – jest młodszy ode mnie o osiem lat. Rozmawialiśmy siedząc na śniegu, mogłam tylko odwzajemnić serdeczność i powtarzać bezradne „I’m so sorry”, gdy mówił o tym, jak mu obijali pałami nogi.

Przyszła kilka godzin temu wiadomość, że osoba z dawniejszej, bardzo trudnej akcji GG, szczęśliwie dotarła do Niemiec. Wreszcie.

Te wiadomości niestety się nie bilansują. Nikt nie powinien być dręczony w lesie, nikt nie powinien w nim umierać, ukrywając się uprzednio jak zwierzę zaszczute polityczną nagonką.

Pomagajcie jak możecie, bardzo proszę. Każda najdrobniejsza nawet pomoc naprawdę ma znaczenie. Przyjrzyjcie się temu zdjęciu. Karimaty, śpiwory, folie życia, wolontariusze, mnóstwo rzeczy, które dzięki wam – via zbiórki pieniężne i rzeczowe – czynią tę pomoc możliwą i choć trochę zmywają hańbę z polskich rąk. Pozwalają PRZEŻYĆ. Bo przecież pozbawieni systemowego wsparcia instytucji państwa, jesteśmy sprowadzeni do samego rdzenia troski wzajemnej, w jedynej możliwej relacji: Człowiek – Człowiek.