polityczna żulia prezesa

Wojciech Maziarki, 16.01.2020 (fb)

Występy przedstawicieli PiS w europarlamencie są najlepszą ilustracją tego, jacy ludzie dorwali się w Polsce do władzy. Patryk Jaki pokrzykujący o Polsce wstającej z kolan, która już „nie trzyma się niemieckiej nogawki”, Joachim Brudziński bredzący o rzekomych prześladowaniach „Bogu ducha winnych kibiców” pod rządami PO, Beata Szydło wykłócająca się jak przekupa z Radosławem Sikorskim… Kompletna żenada.

PiS-owski gang przy użyciu kłamstw oraz prawnego bejsbola opanował Polskę, ale jeśli mu się wydaje, że tą samą metodą może też wygrać na forum europejskim – to jest w grubym błędzie. Choć pewnie rzeczywiście tak mu się wydaje. Ludzie dysponujący skromnymi zasobami intelektualnymi zazwyczaj nie zdają sobie sprawy ze swych ograniczeń i sądzą, że tak jak sterroryzowali mieszkańców swojego blokowiska, mogą też zawojować cały świat.

Dlatego dzisiejsze popisy europosłów PiS sprawiały groteskowe wrażenie. Zupełnie jakby gromada osiedlowych żulików dostała się na obrady – powiedzmy – uniwersyteckiego senatu i próbowała tam wykładać swoje racje.

W normalnych warunkach całe to towarzystwo nie miałoby szans na przebicie się o własnych siłach do poważnej polityki i odgrywanie w niej znaczącej roli. To Jarosław Kaczyński wpuścił ich na salony.

Skrzyknął ich, gdy zorientował się, że to dla niego jedyna szansa. Na początku III RP próbował jeszcze grać w pierwszej lidze politycznej, odcinał się od skrajności katolicko-narodowych, był motorem kampanii Lecha Wałęsy, pełnił funkcję szefa prezydenckiej kancelarii – lecz kolejne jako tako cywilizowane środowiska polityczne odrzucały go, gdy tylko docierało do nich, z jakim człowiekiem mają do czynienia. Stopniowo więc prezes przesuwał się ku marginesowi, wyrastając na wodza politycznej żulii.

Dziś ta jego żulia trzęsie Polską i kompromituje nasz kraj na forum międzynarodowym.