A jednak powód do dumy

Jolanta Saacewicz, 26 maja 2019

Polska uczy się demokracji. To zajmuje pokolenia. Polska, na wykształcenie społeczeństwa obywatelskiego, miała 20 lat w miedzywojniu i 30 lat po upadku komunizmu. To bardzo niewiele w życiu narodu. 

PiS do zwycięstwa wypchały potężne siły:
1. Słabe wykształcenie Polaków.
2. Totalne poparcie kościoła.
3. Propaganda z mediów publicznych.
4. Rozdawnictwo publicznych pieniędzy.

Nie bądźmy więc zbyt okrutni w ocenie wyniku Koalicji Europejskiej. To koalicja z przymusu. Wielu nie oddało na nią głosu z obrzydzenia. I trudno ich winić, bo głos oddawany na KE to był również głos na PSL-owskie kałmuckie, polityczne dziwki i inne smrodliwe kreatury.

Niestety Polska w większości jest taka, jakiej nie chcemy. Niedomyta, niewykształcona, chowana w duchocie i pod ostrzałem propagandy z ambon. Ciągle biedna i zaściankowa. Tragicznie doświadczona przez los.

Większościowe centrum naszego kraju jest bardzo konserwatywne. Nie widać go na Facebooku, bo pewnie nie ma dostępu do internetu. 

To centrum boi się boga, śmierci, biedy, Rosji, Niemców, Żydów i zmian. A zmiana jest dziś wszechobecna: z szaf wyleźli geje i mówią, ze są ludźmi i domagają się ludzkich praw; święty papież okazał się grzesznym i bardzo winnym; biskupi potracili aureole; internet okazał się być pełen ludzi, którzy się nie wstydzą swoich poglądów i przy tym uważają się za dobrych chrześcijan; wolność przyniosła nieznane przedtem rozpasanie ograniczonych umysłów a wolność słowa wprowadziła gówno na salony. 

Do wyborów poszło dziś pierwsze pokolenie, które uczyło się w szkołach o demokracji. Jednak ich nauczycielami są/byli ludzie, którzy demokracji nie znali lub znali ja bardzo słabo. Nasza młodzież 18-24 ma w większości prawicowe, faszystowskie poglądy. Czyja to wina? 

Warto więc spojrzeć szerzej na to co się dzieje. Tragedia się nie stała. Obroniliśmy Europę przed faszystami. I ciagle jesteśmy tym krajem, który przeszedł od komunizmu do demokracji bez jednego wystrzału. 

Pamietajmy, że 30 lat temu mieliśmy 40 mld dolarów długu, 25 proc ludności mieszkało na wsi (największy procent w Europie) i większość z nich miała wykształcenie co najwyżej podstawowe. Nie mieliśmy systemu bankowego, który umożliwiłby konsumpcje pomocy z zagranicy. Nie było giełdy. Nie było prywatnych przedsiębiorstw. Nie było prywatnych mediów. Sowieckie wojska stacjonowały na polskiej ziemi. Nie mieliśmy nic. Nie mielismy nawet paszportów by stąd uciec. A jednak pokazaliśmy, że potrafimy.

Dziś myśląc o tych wyborach powinnismy przemyśleć własne zaangażowanie w budowanie społeczeństwa obywatelskiego. Ile pomogliśmy. Ile czasu spędziliśmy na budowaniu demokracji od podstaw w swoich miastach. Ile razy byliśmy wolontariuszami. Ile podpisów zebraliśmy. Ile razy maszerowaliśmy? Ilu ludzi zachęciliśmy do działania i jak bardzo angażowaliśmy się w organizacje, które tworzą tkankę demokracji. 

Prawda jest niestety taka, że Polak ma ciężką dupę. Siedzi przed tv, grzeje gorzałkę i piwko, narzeka, kłóci się i wali w klawiaturę na fejsie. Mamy jeden z najniższych wskaźników zaangażowania w budowanie społeczeństwa obywatelskiego w Europie. To scheda rozbiorów, wojen i przekleństwa prymitywnego katolicyzmu, który zdominował polski kościół powszechny.

Popatrz w lustro. Widzisz odbicie zaangażowanego człowieka? Not really? No właśnie. To Twoja i moja wina. Za mało zrobiliśmy, choć zrobiliśmy bardzo dużo. Osiągnęliśmy to co osiągnęliśmy, mimo braku wolnych, niezależnych i obiektywnych publicznych mediów, mimo średniowieczem cuchnących sutann, mimo korupcyjnej kiełbasy wtykanej do rąk tych, którzy nie wiedzą i nie mają, mimo straszenia piekłem i końcem świata.

Bądźmy trochę z siebie dumni. Orban na Węgrzech zgarnął wszystko. Kaczyński tylko przetrwał. Jako Europejczycy dołożyliśmy się do bardzo ważnej walki obronie wspólnej Europy. Powstaliśmy z wersalek by powiedzieć nie Le Pen, Orbanowi, Kaczyńskiemu, Hitlerowi, pedofilom w sutannach. Powiedzieliśmy im, że nie oddamy wolności, dobra, praw człowieka, postępu i światła. 

Nie zapominajmy o tym. Bądźmy trochę mniej polscy. Świętujmy to, że stanęliśmy razem z milionami innych Europejczyków i nie oddaliśmy Europy brunatnym siłom. Jesienią trzeba będzie podjąć walkę o Polskę. Dodawajmy sobie sił. Tak po amerykańsku. Naprawdę jest się z czego cieszyć. „Oda do radości” jeszcze będzie brzmieć!

Tekst ukazał się na profilu FB Autorki.