Społeczeństwo tchórzy, którzy odgrywają się na tym, co słabe. Na dziecku, na żonie, na starej matce. Jak boją się albo nie mają jak, to na czym innym. Na jeżu, na foce, na drzewie. Niedobrze mi się robi od tego kraju napompowanych wielkimi słowami wypierdków, nadętych zmyśloną historią niewinności i niepokalania hipokrytów, kieszonkowych sadystów, nieudaczników, którzy o swojej nikczemności, żadności, potrafią zapomnieć tylko kiedy kogoś lub coś skrzywdzą i poczują się paniskami.