Polskie obrazki religijne

Ewka Błaszczyk

Problem z obrazami i co da się zobrazować. „Proliferzy” wiedzą, jaką siłę oddziaływania ma krwawy, abortowany płód podany na bannerze 10 x 5 m. Samotna malusia rączka oderwana od reszty ciała; tak – porusza mnie. Porusza tak samo bardzo, jak bardzo nienawidzę epatowania i manipulowania tymi obrazami. Muszą na poziomie błyskawicznego rażenia zawsze wygrać z innymi, nieobecnymi, albo obecnymi rzadziej i wstydliwie: zdjęciami zdeformowanych, często martwych płodów, na donoszenie których wiele kobiet skazuje się w Polsce z pełną świadomością. Nie widziałam [może incydentalnie były, nie wiem] takich obrazów na czarnych protestach; i nie chcę widzieć. Zdjęcie rezonansu magnetycznego mózgu w głębokiej depresji byłoby ekstrawaganckim kuriozum; nie da się sfotografować i podać na billboard przemawiającym, syntetycznym przekazem zniszczonego życia i potwornych wspomnień. Zdjęcie krwawiącego po gwałcie kobiecego krocza i posiniaczonych ud też przegrałoby z mikroskopijną nóżką powstałego w wyniku tego aktu bestialstwa życia i byłoby odebrane jako wstrętna pornografia. Takich obrazów też nie chcę. A przecież dzieją się, tysiącami.

Przepraszam za rozpaczliwą dosadność.
Nie wiem, jak rozmawiać z ludźmi o mentalności Kai Godek, tak okrutnie pewnymi swoich racji, z taką brutalnością wydającymi sądy o dobru i złu. Nie rozumiem ich fanatyzmu i boję się go. Motywowany religijnie, może obowiązywać tylko tych, którzy tę motywację podzielają.

Ciąża jest najczęściej szczęściem.
Aborcja nie jest dobrem.
Aborcja jest najczęściej trudnym wyborem.
Nie jestem jej zwolenniczką; prawa do niej – tak.
Jestem za areligijną empatią i wynikającymi z niej uznaniem godności, podmiotowości i [trudnego] samostanowienia.
Każda kobieta ma prawo przed nim stanąć i wybrać. W warunkach godności i bezpieczeństwa.

Inaczej mamy piekło kobiet. Zwłaszcza tych najsłabszych.

W sumie zderzenie cywilizacji. Cywilizacja takiego wyboru jest kłamliwie nazywana cywilizacją śmierci.