Uwaga, uwaga! Nie wylejmy KRS z kąpielą

Sąd Najwyższy został przez nasz wielki obywatelski protest należycie uhonorowany. Wiadomo, jest Najwyższy, słowo robi wrażenie i odpowiednio się kojarzy. Nie jest jednak wykluczone, że Ustawa o Sądzie Najwyższym została nam „rzucona na pożarcie”.

Stanisław Skarżynski w Wyborczej sugeruje, że ustawa o SN może być manewrem taktycznym ze strony PiS. Weszła do Sejmu na łapu capu, przejdzie to dobrze, nie przejdzie – i tak dadzą sobie radę – bo PAD przecież dwóch ustaw nie zawetuje.

Opozycja wystrzela się z argumentów, rząd pokaże ludzką twarz, a co chciał przeforsować – przeforsuje, czyli upartyjnienie Krajowej Rady Sądownictwa – to o nią chodzi. – Praca nad ustawą nie po to trwa od miesięcy, by teraz się ugiąć.

To jest niestety w interesie PiS, że większość energii społecznej poszło w protest przeciwko nasmarowanemu na kolanie, idiotycznemu projektowi ustawy o Sądzie Najwyższym, a nie przeciwko uchwalonej już przez Sejm i Senat ustawie o Krajowej Radzie Sądownictwa, którą od wejścia w życie dzieli tylko podpis Andrzeja Dudy.

Wyobraźmy sobie, że gdy prezydent podpisze ustawę o KRS, to dobry car Jarosław pogoni złych bojarów, którzy swoją głupiutką ustawą sprowadzili na PiS podejrzenie o plan fałszowania wyborów. Opozycja i demonstranci ogłoszą zwycięstwo – obronili Sąd Najwyższy i wolnych wyborów nie oddali. Wszyscy będą zadowoleni – a trójpodział władzy przejdzie do historii, bo Zbigniew Ziobro będzie mógł ręcznie sterować sądami.

Stanisław Skarżyński dla GW

Przeczytaj cały tekst: Ustawa o Sądzie Najwyższym to zasłona dymna. PiS ją uwali, a Krajowa Rada Sądownictwa miękko wpadnie w ich ręce

Krajowa Rada Sądownictwa o sobie:

Obecny ustrój, zakres działania i tryb pracy Rady określa Konstytucja, ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz uchwała Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie regulaminu szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa.

W art. 186 ust. 1 Ustawy Zasadniczej stwierdzenie, że Rada strzeże niezawisłości sędziów i niezależności sądów podniesione zostało do rangi zasady konstytucyjnej. Nie bez znaczenia dla zakresu kompetencji Krajowej Rady Sądownictwa było także orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. W swoich trzech orzeczeniach z dnia 29 listopada 2007 r. (SK 43/06), 16 kwietnia 2008 r. (K 40/07) i 27 maja 2008 r. (SK 57/06) Trybunał znacząco wpłynął na ich zakres, czyniąc je odpowiednimi do realizowania konstytucyjnego obowiązku stania na straży niezawisłości sędziów i niezależności sądów.

Krajowa Rada Sądownictwa jest organem kolegialnym. Składa się z 25 członków. W jej skład wchodzą: Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, osoba powołana przez Prezydenta RP, Minister Sprawiedliwości, czterech posłów, dwóch senatorów, dziesięciu sędziów będących przedstawicielami sądów powszechnych, dwóch sędziów Sądu Najwyższego, dwóch sędziów sądów administracyjnych i sędzia sądu wojskowego. Tak jak w większości innych krajów europejskich, skład polskiej Krajowej Rady Sądownictwa jest mieszany, przy czym sędziowie stanowią większość.

Do najistotniejszych zadań Rady należy:

– opiniowanie aktów normatywnych dotyczących sądownictwa i sędziów oraz podejmowanie uchwał w sprawach wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie ich zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie dotyczącym niezależności sądów i niezawisłości sędziów,

– rozpatrywanie i ocena kandydatur do pełnienia urzędu sędziowskiego oraz przedstawianie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosków o powołanie sędziów w Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym, sądach powszechnych, wojewódzkich sądach administracyjnych i sądach wojskowych,

– rozpatrywanie wniosków o przeniesienie sędziów w stan spoczynku, wyrażanie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziów, którzy ukończyli 65 rok życia,

– rozpatrywanie wystąpień sędziów w stanie spoczynku o powrót na stanowiska sędziowskie,

– uchwalanie zbioru zasad etyki zawodowej sędziów i czuwanie nad ich przestrzeganiem,

– wybór Rzecznika Dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych, występowanie z żądaniami wszczynania postępowań dyscyplinarnych w stosunku do sędziów oraz odwoływanie się od wyroków sądów dyscyplinarnych pierwszej instancji,

– przeprowadzanie wizytacji sądu lub lustracji pracy sędziego, którego indywidualna sprawa podlega rozpatrzeniu przez Radę,

– wyrażanie opinii w sprawie powołania i odwołania prezesów i wiceprezesów sądów powszechnych i sądów wojskowych.

Siedziba Krajowej Rady Sądownictwa mieści się w Warszawie, przy ul. Rakowieckiej 30.

Może być tam trochę ciasno na Łańcuch Światła…

(k.k.)