Naczelnik specjalnej troski

Krysia Kierebinski CC 2.0

Ludzi poruszają słowa Kaczyńskiego o „twarzach specjalnej troski”. Niektórzy twierdzą, że Naczelnikowi udziela się zdziczenie polskiej polityki, kiedy przecież zawsze miał nienaganne maniery. Ja nie wiem, jakie maniery miał czy ma Naczelnik, średnio mnie taka wartość, jak maniery, interesuje. Wiem za to, że Kaczyński zawsze przejawiał zagrywki prymitywnego osiłka, plebejskie rozumowania i takie swojskie zacieranie rączek, gdy ktoś z jego kompanii palnął coś wyjątkowo durnowatego.

Ilekroć Kaczyński wyczuwa, że ma przed sobą żelazny elektorat, to folguje sobie niesamowicie. Żeby jednak to zobaczyć, trzeba oglądać wystąpienia Naczelnika na prowincji, gdzieś w salkach parafialnych, w lokalnych domach kultury, na wiecach etc. W telewizji publicznej tego nie nadają. Tego choćby, jak Kaczyński o osobach z zaburzeniami identyfikacji płciowej mówił, że to jest nie-wiadomo-co i płeć sobie zmienia dla kaprysu, raz chce był mężczyzną, a raz kobietą, i nie można na takie rzeczy pozwalać. Wykonywał przy tym ruchy dłonią w pobliżu głowy, takie ruchy, jakie wykonujemy, gdy chcemy pokazać, że ktoś jest nieźle walnięty.

A więc tak to jest z tym Kaczyńskim. Zawsze taki był i taki już będzie. Z gówna bicza nie ukręcisz. Z tandetnego ogrodowego krasnala nie zrobisz rzeźby Michała Anioła. Kaczyński to nie de Gaulle. Pora, żeby to zaczęło do ludzi docierać.

 Jarosław Dudycz, fb, 24.1.2017