Zmarszczki i konflikty

Krysia Kierebinski CC 2.0 https://creativecommons.org/licenses/by-nd/2.0/

Jako chłopię jeszcze licealne, choć już pełnoletnie, chciałem wstąpić do Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami – temat był mi zawsze bliski, do dzisiaj zresztą jest, choć nie w formach zorganizowanych. Wziąłem udział bodaj w trzech czy czterech posiedzeniach warszawskiej grupy TOZ, które miało siedzibę gdzieś na Starym Mieście, przeżywając za każdym razem tortury narastających konfliktów między paroma osobami, które przybrały w końcu postać dzikich awantur. Wszyscy uczestnicy byli ludźmi szczerze zatroskanymi losem bezdomnych zwierząt i bezwzględnie oddanymi ich problemom, jednak nie potrafili się ze sobą porozumieć. Po kilku spotkaniach wyszedłem stamtąd i więcej nie wróciłem, postanawiając robić swoje bez oglądania się na TOZ i jego problemy.

Ludzie są rdzeniem każdego stowarzyszenia. Nawet mając jasno wyznaczony wspólny cel i silną motywację, różnią się jednak temperamentem, wiedzą, stopniem asertywności, ambicjami, odwagą, inteligencją, wrażliwością na otoczenie, skłonnością do współpracy, odpornością na stres, fizyczną wytrzymałością, a także warunkującymi nieraz działanie zasobami. Działają w zmieniających się warunkach, nierzadko pod silnym naciskiem otoczenia, czasem wręcz wrogiego. Nie sposób zatem uniknąć błędów, konfliktów, poczucia zmęczenia i zniechęcenia.

Przeżyliśmy już w KOD 13 miesięcy, a po dwóch kolejnych będziemy już w pełni demokratyczną strukturą, jeśli za miarę demokracji uznać siłę uzyskanego w wyborach mandatu – do tej pory dawało ją zebranie założycielskie, wkrótce będzie to siła głosu wielotysięcznej organizacji. Zapewne będzie to w znacznej mierze nowe rozdanie, z udziałem wielu nowych działaczy.

Niezależnie od wszystkich trapiących nas konfliktów, od czysto ludzkich problemów, bez wahania mogę powiedzieć, że w ciągu tych parunastu miesięcy spotkałem wielu wspaniałych ludzi, głęboko oddanych wspólnej idei. Na różnym szczeblu – od centralnych, przez regionalne, do wielu szeregowych działaczy, którzy włożyli wielką pracę w funkcjonowanie stowarzyszenia, w jego rozmaite działania. Chcę powiedzieć, że gdy spojrzymy na ruch globalnie, konflikty okażą się zaledwie drobnymi zmarszczkami na powierzchni morza. Nie obawiam się o to, że ruch mógłby się przewrócić pod ciężarem własnych błędów i problemów – większym problemem jest dla nas niesprzyjające otoczenie, ale aktywa zdecydowanie przeważają nad pasywami. To nie naiwność, to realia.

Pawel Wimmer, 7-1-2017