Miasta śmierci

Fragment rozmowy Marcina Kąckiego w „Gazecie Wyborczej” z Mirosławem Tryczykiem, filozofem, etykiem, nauczycielem, autorem książki Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów.

(Mirosław Tryczyk) – Gdy w 1941 roku Niemcy napadają na Rosję, w Szczuczynie wspólnie z Polakami mordują żydowskich mężczyzn.

(Marcin Kącki) – Po wszystkim sekretarz miasta ściąga z martwego Żyda ubranie i każe przerobić na swój rozmiar, choć są na nim jeszcze ślady krwi.

(MT) – Żydowskie kobiety trafiają do polskich chłopów jako darmowa siła robocza. Polscy mężczyźni polują na nie całymi grupami. Gdy w Bzurach jedna z polskich gospodyń, starsza kobieta, błaga, by nie zabijali żydowskich dziewczyn, mężczyzna krzyczy: „Szkodujesz Żydów, to pierwszą cię wrzucimy w wądół”. Kobieta ucieka z płaczem, a Polacy kijami okutymi żelazem katują Żydówki. Jedną przed śmiercią gwałcą.

W okolicach Jedwabnego pod koniec 1939 roku powstaje partyzantka o endeckich korzeniach pod komendą majora Aleksandra Burskiego. Została zdekonspirowana przez Polaka, miejscowego komunistę. Sowieci wybili prawie wszystkich partyzantów, a ocalali na torturach ujawnili pozostałych konspiratorów..

Rozpoczęły się aresztowania i deportacje rodzin partyzantów. Ale o ich denuncjację ludzie oskarżyli Żydów. Gdy weszli Niemcy, uwolnili partyzantów, a ci wrócili do Jedwabnego i innych miejscowości, by dokonać zemsty na Żydach.

W Radziłowie dla wchodzących Niemców Polacy zbudowali bramę powitalną, na której namalowali orła i swastykę.

 

Nacjonaliści czerpią w latach 30. z katolicyzmu, ale i z hitleryzmu. Piszą wprost, że w interesie Polski jest wojna niemiecka, by wygrać z Żydami. W „Falandze” czytam, że godzą się na przegraną i okupację faszystowską, bo dzięki temu rozwiązana zostanie kwestia żydowska (…) Księża są też liderami endeckimi, jak proboszcz Marian Szumowski z Jedwabnego, animator miejscowej partyzantki, która walczy z NKWD. W kazaniach nawołuje do tępienia Żydów (aż upominają go za to jego zwierzchnicy), pochwala przemoc, głosi, że w Niemczech jest lepiej, bo tam potrafią sobie z Żydami poradzić (…)

 

Cała rozmowa: Nie słuchaj ojca swego (2015-11-12)

KOMENTARZ:

Tego się nie da spokojnie czytać… Naiwni mogliby myśleć, że koszmar drugiej wojny światowej wyleczył nas raz na zawsze z nienawiści do innych. Międlar, jego kościelni mocodawcy i wygolone mięśniaki maszerujące dumnie przez nasze miasta, natchnieni błogosławieństwem udzielonym podczas „katolickich” mszy, boleśnie nam przypominają, że historia niczego nie uczy i że naród polski nadal ma ogromny powód do wstydu.

(bh)