Czas pogardy – czas wyboru

WYŁOWIONE Z SIECI

Fot. hrohmann, z archiwum Pixabay 

FB 2/08/2016

Pogarda…
Taką wyrazistą postawą wyróżniają się przedstawiciele naszego społeczeństwa. Pogarda dla zdrowego rozsądku, umiaru, myślenia. Pogarda dla autorytetów i historii, wreszcie pogarda dla ludzi. Przykładem takiej pogardy jest słynny już „apel smoleński” dokładany do różnych uroczystości, których celem jest uczczenie ofiar w Poznania ’56, ofiar Radomia ’76, czy niemal wczoraj – ofiar Powstania Warszawskiego. Pogarda nie tylko dla współczesnych, ale i dla tych ofiar tragicznych wydarzeń.

Stojąc podczas uroczystości na Cmentarzu Wolskim słuchałam „kompromisu”, czyli „apelu pamięci” i chciało mi się wyć. Nawet nie z powodu prezydenta Lecha Kaczyńskiego dołączonego do „apelu”, ale z powodu innych nazwisk, choćby generała Leopolda Okulickiego, który był dla Powstańców postacią więcej niż dwuznaczną. Nie będę tu wchodzić w analizy historyczne, ale … Pewnie gdyby nie jego ambicje – wszystko mogłoby wyglądać inaczej.

Pogarda rządzących opowiadających o ludziach „gorszego sortu”, o „dobrej zmianie”, o bakteriach i zarazkach przynoszonych przez cudzoziemców… Pogarda, która przenosi się jako wzorzec zachowań. Podszedł do nas pan… Podszedł nie tylko do nas, ale i do profesora Władysława Bartoszewskiego, co prawda tylko na banerze nad naszymi głowami i prawie plując stwierdził, że takie osoby jak my nie powinny stać na „uświęconej ziemi”. Katolik… Pewnie nawet nie warszawiak… Od takich zachowań kiedyś zaczął się „czas pogardy”. Czas pogardy dla człowieka i dla życia.

Podstawowym dylematem człowieka, według Petera Singera jest wybór pomiędzy życiem etycznym, a życiem według korzyści własnej. Powinniśmy brać odpowiedzialność nie tylko za życie, czy interesy najbliższych, ale i za cały świat, bo przecież w tym świecie żyjemy. Jesteśmy za ten świat odpowiedzialni. Nasze sfaszyzowanie to przekonanie o własnej bezgrzeszności i złu niesionemu jedynie przez innych, przez jakichś obcych, z którymi – właśnie dlatego, że tacy są – należy walczyć, choćby za cenę zdeptania reguł moralności. Czy przypadkiem nie znaleźliśmy się w takim właśnie momencie historii?

Grażyna Olewniczak, Moment historii, Echa Społeczne