Nie chcę żyć w waszym państwie!

„Jutro”, Krysia Kierebinski, licencja CC-BY-NC-ND

Oto fragment ”Listu otwartego do Prezydenta Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz do przedstawicieli władzy ustawodawczej i wykonawczej”. Autorka, pani Maria Pomianowska, lat 87, ubrała w słowa to, co tak wielu nas czuje, apelując jednocześnie o wsparcie jej protestu. Pani Mario, wygramy!

Psujecie państwo!

Podporządkowaliście sobie bezkarnie funkcjonowanie wszystkich instytucji i urzędów, nie dopuszczając do ich kierownictwa innych przedstawicieli społeczeństwa niż wyznawcy Prawa i Sprawiedliwości.

Bronicie pozostałym przedstawicielom suwerena, na którego tak cynicznie się powołujecie, wyrażania opinii w sprawach dotyczących porządku prawnego w Polsce, w sprawach tworzenia ważnych ustaw i innych aktów prawnych. W nikczemny sposób podkopujecie autorytety szanowanych i zasłużonych ludzi, sami nie korzystając z ich mądrości i doświadczenia w sprawach zarządzania państwem.

Nie przestrzegacie konstytucyjnego trójpodziału władzy. W niewybaczalnym milczeniu, popartym milczeniem Kościoła, co mnie tym bardziej boli, bowiem jestem wierzącą i praktykującą katoliczką, a tym samym częścią tego Kościoła, sekundujecie rosnącemu nacjonalizmowi, rasizmowi i nazizmowi.

Wizji budowy waszego państwa nie można zapewne nazwać stricte putinizmem ani faszyzującym autokratyzmem, mimo że czerpiecie z nich liczne wzory i inspiracje. Wy tworzycie inny, nowy system. System tak plugawy jak podziemna aborcja.

Przez zmiany dokonane w środkach masowego przekazu fałszujecie informacje i w krzywym zwierciadle przedstawiacie to, co się dzieje w kraju. Stosowanymi fałszerstwami ogłupiacie i być może na lata demoralizujecie społeczeństwo.

Nie chcę żyć w waszym państwie!

Nie chcę żyć w tworzonych przez was obłudzie i kłamstwie. Nie chcę również żyć w poczuciu bezsilności i zagrożenia, swojego i swoich bliskich. Zdaję sobie sprawę, że najprawdopodobniej mój głos będzie głosem wołającego na puszczy.

 

Nie będzie, pani Mario. Są nas miliony!

Tekst Wołam z głębi mojego serca i umysłu – nie psujcie mi Ojczyzny! Protestuję! ukazał się w Gazecie Wyborczej 16/05/ 2016