3 maja 1919, pierwsze takie Święto

Od kilku dni zachmurzone niebo, smutne i zapłakane, jak gdyby na znak czarodziejskiej różdżki, w dzień święta narodowego, okryło się najczystszym lazurem zsyłając na ziemię pęki gorących promieni, dziwną radością napełniając dusze, serca i stolicy nadając aureolę majestatu. Naród cały, w poczuciu wielkiej, niezapomnianej rocznicy, dzień ten obchodzić postanowił uroczyście. Od wczesnego rana zaczęto dekorować domy barwami narodowemi, tak że wkrótce na wszystkich ulicach powiewały chorągwie, modrym amarantem śmiały się transparenty, a girlandy z zielonej jedliny gęsto zwieszały się z balkonów. Sklepy zamknięto wszystkie, a odświętnie przybrane gromadki śpieszyły bądź na stokach cytadeli, bądź do katedry, gdzie zanoszono dziękczynne modły z okazji wiekopomnej rocznicy.

Fragment relacji obchodów święta Konstytucji z 1919 roku zamieszczonej w Kurierze Polskim z dnia 4 maja 1919.